Wees niet bezorgd, dit wordt geen column over mijn stoelgang. Wel over onze bijzondere ervaringen met menselijke uitwerpselen.
Toen wij de boerderij hier kochten stond in de koopakte dat onze afvoer in de nabije toekomst aan nieuwe milieueisen zou moeten voldoen. Vervolgens hoorden we daar nooit meer iets van. Wat de camping betreft waren de voorwaarden wél heel strikt: er werd uitsluitend een openingsvergunning verleend als ons sanitair op het riool aangesloten zou worden óf als er een eigen zuiveringsinstallatie aangelegd werd. En dat laatste was een uiterst kostbare zaak. Maar we hadden geluk: de riolering van de gemeente Die liep onder onze grond, het was een kwestie van een geul laten graven en daarna aansluiten.
Wij voelden ons meestal gezegend met de gasten, ze waren vaak leuk, aardig, netjes en correct. Maar nét niet altijd, niet allemaal … Zo raakte de septictank van de boerderij eens verstopt, omdat een huurster van een appartement haar maandverbandjes door het toilet spoelde. Midden in het seizoen stond onze binnenplaats daardoor onder de drek. Daarna sloten we ook het huis op de riolering aan. Probleem opgelost, nou ja…dít probleem dan.
Er zijn wel meer mensen die een vreemde relatie met hun eigen afvalproducten hebben. Vanwege de hygiëne hadden we hangtoiletten (níet de Franse hurkpotten) en in de achterwand waren bakken ingebouwd voor tampons en maandverband. Op een dag kwam de schoonmaakster de receptie invliegen, terwijl de stoom uit haar oren kwam. Ze trof nu al voor de derde keer een mensendrol in die bakjes aan en daar greep zij dan in. Buiten de schoolvakanties waren er geen kinderen op de camping en honden lukt het niet om hun poep op die manier te verstoppen, dus de dader moest wel een volwassene zijn. Op dat moment hadden we een gast die niet alles op een rijtje had, dus we kalmeerden de toiletjuffrouw: ” Die gaat morgen weg, het probleem is dan opgelost”. Niet dus, daarna gebeurde het nog een keer, de dader was kennelijk een ” normaal” iemand. Nou ja, normaal? En hoe gestoord ben je als je -echt gebeurd!- ruim een meter naast de pot poept? Of de wanden even lekker insmeert…
Naast de pot piesen, dat gebeurt nog wel eens, omdat mannen niet goed richten of een borreltje te veel op hebben. Maar je uitwerpselen ernaast droppen??? Volgens mij ben je knettergek, als je je eigen drol uit de pot vist en dan in het bakje voor het maandverband stopt. Op die momenten werd ik wel heel nieuwsgierig naar wat zo iemand thuis doet…
Nu maken we dit niet meer mee. En toch gaat er hier ook wel eens iets mis. Dit huis had 6 jaar leeg gestaan, voor wij het kochten en dat was niet zo goed voor allerlei leidingen, afvoerbuizen etc. En dat merk(t)en we af en toe. Toen bijvoorbeeld in november 2014 onze oppas arriveerde, liet ik vol trots de nieuwe studio zien. Werd daar verrast door een kerriekleurige smurrie in de douchebak. Het nieuwe toilet was gelukkig nog niet gebruikt, dus het was geen poep of pies. De afvoer van het water vanuit de studio en onze eigen keuken, dat bleek teveel te zijn voor dezelfde, flink aangekoekte buis.
Deze week hadden we weer een stinkend zaakje bij de hand. Bij verkoop van gebouwen is hier een bouwkundig en technisch rapport verplicht. Dat moest ook gebeuren toen de camping in andere handen overging. Het was toen een wassen neus, die keurmeester was echt niet van deze wereld. Hij constateerde o.a. dat er geen afvoer van de wasemkap was. Nou, een hele hoge dus. Ook miste hij de aardlekschakelaar, die was er volgens hem niet. Nu hadden wij die boerderij indertijd gekocht met net zo’n keuringsrapport en daar ontbraken echt wezenlijke zaken. Op zoek naar een stopcontact in een slaapkamer bleken er bijvoorbeeld 2 gaatjes in een houten plint te zitten, met daarachter elektriciteitsdraden in alle kleuren van de regenboog. Levensgevaarlijk! En voor die ondeskundige man moesten we € 2000,- betalen ( bedrijfskeuring, dus extra duur).
Toen we dit huis kochten waren er diverse technische rapporten, o.a. over de afvoer van water en riolering. Allemaal dik in orde. Bij een controle zijn we nu ineens aan de beurt, het hele afvoersysteem wordt afgekeurd. Als Rien met de controlerende dame binnen komt, staat zijn gezicht op onweer. Maar na een tijdje doorpraten wordt het wel begrijpelijker. In 2012 is het systeem goedgekeurd, omdat er -doordat het huis de 6 jaar ervoor niet bewoond was- geen enkel probleem zichtbaar was. Maar nu wordt de afvoer dagelijks gebruikt. De septictank zit vol, de overstort functioneert niet goed en daardoor kan er “vloeistof” in het slootje voor ons huis komen. Hetgeen, terecht, verboden is. Het eerste is simpel te verhelpen, het tweede is lastiger. De afvoerbuizen hebben namelijk een te sterke helling, zegt de dame.
Voor het legen van de tank komt er een prachtige vrachtwagen voorgereden. Die niet alleen leegt, maar ook reinigt en met een computer de binnenkant van de buizen controleert. Daarna komt er een man langs die alles bestudeert en zijn conclusie is niet misselijk: volgens hem moeten we kiezen tussen een nieuwe septictank óf een groter uitvloeiveld. En daarnaast een beter aangelegd buizensysteem. In beide gevallen gaat het hele grasveld op de schop. Wat een klus! Gelukkig worden we niet gesommeerd om het direct aan te pakken. En dan komen onze buurtjes weer een avondje eten. Zij stellen ons onmiddellijk gerust: in het dorp naast ons zijn alle afvoersystemen afgekeurd en niemand die er verder iets aan doet. En bovendien zijn de ervaringen met zo’n speciale septictank helemaal niet goed, dus in het ergste geval moeten we het uitvloeiveld wat vergroten. We wachten eerst maar even op de offerte.
Wel passend bij dit onderwerp is mijn toenemende hekel aan zogenaamde kouwe kak, vooral als mensen opscheppen over hun bezittingen, inkomen en/of intelligentie. Bijvoorbeeld:” Ik heb een afspraak met iemand die nog rijker is dan ik…” Maar hoe rijk ook, deze man drinkt steeds koffie op onze kosten en geeft nooit iets terug. Zijn kakmadam begroet ons met de woorden dat we zo’n belachelijke helm op hebben. (We zijn hen fietsend gepasseerd). De keer daarop zijn haar eerste woorden: ” Ben je weer op je fietsje?” Alsof we op roestige rammelkasten rijden, i.p.v. op goeie elektrische fietsen. Ik begrijp echt niet waarom iemand zo denigrerend doet. Zo gauw ze nu onze kant op komen, vertrekken wij…Lekker kak!
Een ander voorbeeld, nog stugger, van een man in ons gezelschap die alleen voor zichzelf en 2 familieleden koffie bestelt. Als Rien daarom voor ons eigen groepje een rondje aan de ober doorgeeft, roept deze gast heel hard: “Ja, en voor mij ook een biertje!” We zijn iedere keer weer met stomheid geslagen over zoveel lompheid, zoveel arrogantie, over zulk gebrek aan sociale intelligentie.
Gelukkig zijn er altijd mensen die wél leuk zijn, zoals bijvoorbeeld A. Iedere woensdag neemt hij speciaal voor ons boeken mee over de geschiedenis van Die, over haar “tweelingsteden”, of een klapper met affiches die hij ooit zelf maakte. Een uiterst belezen man, autodidact en niks geen kouwe kak. Voor Rien heeft hij deze keer een speciaal cadeautje meegenomen. Een bordje met de tekst: 
Vrouwen zijn niet gecompliceerd, het zijn de mannen die niets begrijpen. De grap zit natuurlijk in het woord Rien.
En weer thuis ontvangen we de een na laatste gast van dit seizoen. Ze komt meteen binnen met een tas vol cadeaus. Zelfs de poes is niet vergeten. Dat maakt alle ergernis van de marktdag weer helemaal goed.
Misschien zijn we het pies- poepstadium weer te boven, voor de kouwe kak moet ik nog een strategie bedenken. Iemand tips??
