Een bedrijf hoort niet alleen maar een product of een dienst te verkopen, maar daarbij ook de bijbehorende service te verlenen. Dat dit niet altijd goed gaat, is wekelijks te zien bij tv-programma’s zoals Radar en (de Belbus van) Kassa.
Het is werkelijk verbazingwekkend dat sommige bedrijven de negatieve publiciteit van een koude douche -die bij miljoenen huiskamers binnenkomt- voor lief nemen. Tegelijkertijd zijn er –vaak kleinere- bedrijven die een warme douche verdienen. Ik wil hier graag een groot bedrijf noemen die van mij maar liefst twee warme douches tegelijk krijgt.
Nooit hadden we zoveel pech als in het jaar 2015. Veel staat al in mijn columns vermeld, maar veel ook niet. Zoals over de vlek die ineens in het beeldscherm van ons vijf jaar oude televisietoestel verscheen. Dat was wel hinderlijk, maar er kwam niet meteen een nieuw apparaat. Rien had er namelijk eentje uitgezocht die hij wat prijzig vond, daar moesten we even voor sparen. Toen de beslissing tot aankoop eindelijk was genomen, kon onze witgoedzaak in Die deze kleurentelevisie van Philips Frankrijk niet leveren. Rien vond toch een exemplaar op Internet, waarschijnlijk geïmporteerd uit Nederland. We hadden het ding net drie dagen, toen de bliksem insloeg: 16 apparaten kapot, waaronder de televisie. De eigenaar van onze witgoedzaak belde persoonlijk met Philips Frankrijk en regelde dat wij het gewenste exemplaar opnieuw in huis kregen. Warme douche nummer 1.
Vanwege de garantie moest Rien het apparaat aanmelden op hun website. Precies op zijn verjaardag kreeg hij een SMS-bericht: vanwege uw geboortedag ontvangt u vandaag 30% korting op een van de onderstaande producten. Laat daar nu de Air Fryer bij staan, die ik als verjaardagscadeautje graag wilde hebben! (Dat is een friteuse waarbij geen olie nodig is.)
Per omgaande besteld en betaald, een paar dagen later kwam het apparaat. Prachtig verpakt, in twee dozen, met plastic stootkussens erin. Helemaal gaaf. Diezelfde avond liet Rien bij het verplaatsen de productlade eruit vallen. Handvat kapot en dus onbruikbaar. Hij stuurde een mail naar Philips Frankrijk, zei eerlijk wat er gebeurd was en vroeg of hij een nieuwe kon bestellen. De volgende ochtend, nog tijdens het ontbijt, belde de klantenservice. Ze vonden het zo’n bizar verhaal, dat we van hen een nieuwe kregen, gratis. Dat was warme douche nummer 2.
Een koude douche krijgt de mevrouw van een wereldwijd verzekeringsbedrijf. Op een ochtend zitten Rien en ik samen aan de eettafel. Ik heb mooi zicht op alle vogeltjes die zich tegoed doen aan het voer dat Rien er dagelijks ophangt. Gaia zit op het terras te loeren of ze zo’n beestje kan vangen. Ineens horen we allebei een doffe klap. Ik denk dat de poes een missprong heeft begaan en over de reling van het terras is gevallen. Maar niets te zien, dus ik ga weer verder met mijn kopje koffie en even later komt ze gewoon weer binnen. Tien minuten erna moet Rien weg. De poort gaat open en daarachter ligt een auto,volledig in de kreukels. De bestuurster, komend uit de richting van Die, heeft kennelijk de controle over haar auto verloren. 
Ze is over ons muurtje en pierre geschoten en bleef hangen boven de greppel. Beide airbags waren uit, dat moet een flinke klap geweest zijn! Als wij erbij komen, is ze druk aan het bellen, gelukkig niet gewond. Ik vraag of ze koffie wil, misschien bij ons thuis wil wachten, of ze even wil gaan zitten, maar madame wijst alles af. De auto wordt weggesleept en ze geeft me haar visitekaartje met de woorden: Mijn verzekeringsmaatschappij belt u wel. Voor de zekerheid stuur ik een mail naar onze eigen maatschappij en die vertelt dat het zo helemaal niet gaat. Wij moeten een offerte vragen voor het herstel van de kapotte muur en daarna moet de dame aansprakelijk worden gesteld. Dat is toch echt vals. Zonder dat mailtje hadden we de kosten van de kapotte muur dus zelf moeten ophoesten. En dan werk je voor een mondiaal verzekeringsbedrijf. Nu horen we dat we de politie hadden moeten bellen. Dikke kans dat we het niet vergoed gaan krijgen, omdat we dit niet hebben gedaan. Een dubbele koude douche, mevrouw! U moet zich schamen.
Precies een week later krijgt Rien een koude douche, al was dat niemand te verwijten. Hij wordt gevraagd om een satellietschotel te plaatsen bij een Nederlander. Aan de telefoon zegt Rien al dat hij het dak niet opgaat. Bij onszelf huren we daar mensen voor in, dus dan doe je dat bij anderen ook niet. Maar in dit geval gaat het om een plat dak en dat is volgens Rien niet gevaarlijk. Op de afgesproken dag rijdt hij er naartoe en gaat met een ladder het dak op. Als hij een schroevendraaier nodig heeft, klimt de opdrachtgever zelf even omhoog, reikt die aan en wil weer naar beneden. Dan glijdt de ladder weg en valt hij hard op een stenen vloer. Meneer blijft bewegingloos liggen en Rien ziet van boven de plas bloed onder zijn hoofd steeds groter worden. Maar hij kan hem niet helpen, de ladder ligt plat. Hij roept, bonst en stampt om de aandacht van de aanwezige echtgenote te trekken, maar dat lukt niet. Dan belt hij 112 en daarna komt het in hem op dat 500 meter verder vrienden van ons wonen. Rien belt hen, legt het probleem uit en binnen de kortste keren is er hulp. Godzijdank loopt het met een sisser af: een gebroken rib en een tiental hechtingen in hoofd en arm.
Als een volgende Nederlander opbelt, bij wie de schotel op het dak niet goed staat uitgericht, is Rien duidelijk: als de plaatselijke schotelboer het dak opklimt, kom ik wel uitrichten. En dat is een goede combinatie.
Tussendoor maken Rien en ik ook nog leuke plannen. Binnenkort gaan we samen naar Nederland. Omdat ons programma daar altijd zo vol zit, is de reis ons feestje: gezellig met zijn tweetjes in de auto, muziekje erbij en dan ergens halverwege overnachten. In Nederland eindigen we deze keer anders dan anders: we gaan in de Randstad zowel bij familie van Rien als van mij op bezoek en dus regelen we er twee overnachtingen in een hotel. Dan kunnen we tegelijk eens de nieuwe gebouwen van Rotterdam bekijken, zoals het station en de markthallen. Met de oppas die hier komt, hebben we nu de exacte data vast kunnen stellen. Daarna regelen we de beide hotels en ik ben echt blij: ons verblijf krijgt nu vorm. Het gaat allemaal zo voorspoedig, dat ik denk: Wat zal er mis gaan? Komt er nog een koude douche?
Nou, ik word -ongewenst- op mijn denken bediend. Mijn moeder wordt onverwacht naar het ziekenhuis vervoerd. De volgende dag regel ik meteen dat er voldoende medicijnen in huis zijn, zoals voor de schildklier: die zijn in Nederland momenteel niet te krijgen. En wat een geluk dat ik net in Riens auto al naar Nederland ben geweest, als het nodig is kan ik zo weer gaan. Dat durf ik nu tenminste. Maar het gaat gelukkig een beetje beter met mijn moeder. Als het in dit tempo vooruit blijft gaan, hoef ik niet met spoed in mijn eentje naar Nederland. Dat zou allebei heel fijn zijn. Even afwachten.
En nog iets wat voor mij als een warme douche werkt: de bloembollen komen weer op, het voorjaar staat voor de deur.
Cadeautje van oud-collega B.
