In Nederland was het voor ons bijna altijd hollen en maar heel af en toe even stilstaan. Het lijkt misschien een luxe leventje, minstens drie keer in de week buiten de deur eten omdat je geen tijd of geen zin hebt om na een lange werkdag nog te koken. Toch voelde dat niet zo. Als we al zelf kookten, was het vaak de gebruikelijke kost. Alleen voor vrienden wilden we nog wel eens een nieuw recept proberen. Dus toen we in Frankrijk arriveerden en ik voor anderen ging koken, was ik absoluut geen ster.
Alle beginnersfouten heb ik wel gemaakt. Crème Brulée bijvoorbeeld is een heerlijk nagerecht, tenminste, als je het niet aan laat branden Vijf kilo aardappelen schillen kost niet alleen meer tijd, ook de kookduur is veel langer. Vooral als je erop wacht, word je geduld op de proef gesteld. En een gast gaf mij eens een kleine jerrycan met rode wijn, maar vertelde er niet bij dat die al even open had gestaan. Mijn Boeuf Bourgignon was bijna klaar, alleen de wijn moest nog worden toegevoegd. Zonder te proeven kieperde ik de jerrycan leeg en rook toen pas dat het zuur was. Dus opnieuw beginnen, ook met de boodschappen. Later leerde ik van een kok dat alleen een nieuwe saus voldoende was geweest. Maar ja, toen lag het al in de vuilnisbak…
In het begin kookte ik dubbele porties, uit angst te weinig te hebben. Schalen vol met gekookte aardappelen en aangemaakte sla gingen de volgende dag naar de kippen. Vleesgerechten kwamen wel ín de diepvries, maar er nooit meer úit. Dat wil zeggen: als het nieuwe seizoen begon, moest de diepvries leeg en schoon en dan gooide ik het restant alsnog weg. Pure verspilling en daardoor leerde ik snel de standaardhoeveelheden per persoon.
Inmiddels heb ik veel bijgeleerd en ook dat je nieuwe recepten het beste zelf of met vrienden kunt uitproberen. Plus dat je het gezonde verstand moet gebruiken. Zo vond ik het recept Sauté de porc au curry, een varkenscurry. Maar liefst 40 gram kerrie moest er in, volgens de beschrijving, en 30 gram gemberpoeder ( op 1 kilo vlees…). Dat is ongeveer een hele pot. Kruiden kun je wel toevoegen, maar er niet meer uithalen, dus heb ik de juiste hoeveelheden proefondervindelijk vastgesteld. En manlief en vrienden testen mee. Gelukkig vinden die dat geen bezwaar en Rien eet werkelijk nog steeds uit mijn hand. Ik noem hem wel eens mijn eigen vuilnisvat. Waarop een vriendin meldde gaf dat haar schoonzoon een pedaalemmer is: je trapt erop en zijn klep gaat open…
Ik ben dus echt een hobbykok geworden. Mijn voorkeur gaat uit naar de Mediterrane keuken en dan vooral de Provençaalse gerechten. En ik kan mijn lol weer op! Misschien is het omdat we nogal wat narigheid achter de rug hebben, maar dit jaar komen er echt veel dierbaren onverwacht langs. Geweldig! De nieuwste recepten probeer ik eerst op hen uit, daarna pas op onze huurders.
Een paar toppertjes, voor de fijnproevers onder u…
Dit recept is heel bekend, maar de bereidingswijze maakt het juist uniek. We zagen dit op tv, bij Droomhuis Gezocht, en maakten het na.
Reken per persoon ongeveer een halve meloen en 2 plakjes gerookte ham.
Leg de ham op bakpapier, zet de oven op 50 graden en laat het 3 uur “braden”. Snijdt intussen de meloen doormidden, haal de pitten eruit, de schil eraf en doe kleinere stukken in een snijmachientje. Zet weg in de koelkast. Als de ham klaar is, breek ik die in kleinere stukken en haal ze ook door de snijmachine. Ik dep de ham trouwens even af met een huishoudpapiertje, het vet eraf.
Doe, vlak voor aanvang van het diner, de koude “soep” in mooie schaaltjes, strooi de ham erover en u heeft een excellent voorgerecht.
Provençaalse kip met abrikoos.
De zomer is de tijd van het verse fruit, daar moet je wat mee doen. Daarom zocht ik op Internet een recept met abrikoos. Wat ik vond, “verbouwde” ik tot een eigen recept.
Kipfilet, 150 gr. pp / Abrikoos, 1,5 à 2 stuks pp / Knoflook, 2 à 3 tenen/ Provençaalse kruiden/Herbes de Provence ongeveer 3 eetlepels / Uien , een handvol stukjes / Abrikozenjam, 150 gram / Peper, zout, olijfolie
Kruid de kip met peper, zout en de Herbes de Provence. Ik marineer het vlees graag, dan wordt het malser ( met 4 eetlepels olijfolie op 1 kilo kip). Een uurtje is genoeg. Braad dit tot de kip gaar is. Voeg uien toe. ( Ik braad die meestal even apart). Voeg dan de in stukjes gesneden abrikoos toe, laat even meebakken en daarna nog een half uurtje sudderen. Als deze ook gaar zijn, de abrikozenjam erbij doen, 5 minuten laten smoren en klaar is het..
Bij dit gerecht hoort rijst, ik kies voor de Selection de 3 Riz, 3 soorten rijst. Heeft geen enkele versiering nodig, alleen een groentebouillonblokje om in te koken. En wat heel mooi is als bijgerecht: een fleurige fruitsalade: meloen, pruim, nectarine, perzik en/of druif.
Als toetje eentje uit de oude doos: De Coupe Clairette, een recept van de Cave de Jaillance.
Roomijs, 1 bolletje pp / Perzik of Nectarine, 1 pp / Clairette de Die, Tradition
Doe de perzik of de necatrine in de blender. Zelf vind ik het prettig om het niet helemaal te pureren, maar er nog kleine stukjes in te laten. Doe vlak voor het opdienen een bolletje roomijs in een glas en verdeel het fruit erover. “Blus af” aan tafel voor een spetterend effect.
U ziet het, ik ben een echte hobbykok geworden….