In de zomermaanden loopt er in Die van alles rond, niet alleen keurige toeristen, maar ook zwervers, baldadige tieners en vandalen. Zij laten soms een spoor van
vernieling achter: planten uit de bakken gerukt, containers in de fik gestoken, verkeersborden omver getrokken enzovoort. Vaak ontspringen wij de dans, maar een enkele keer zijn wij ook de klos.
Ons naambord bij de ingang is voor veel gasten een herkenningspunt, dus zij merken het als eerste dat ie weg is: de een na de ander gaat ons “gat in de muur” voorbij en stuitert bij de buren het erf op…Stomverwonderd bekijken we het: bord weg, nergens te bekennen. Rien en ik rijden de hele wijk rond, kijken over alle muurtjes en in alle sloten, maar het
ding is nergens te vinden. Wel zien we dat alle verkeersborden ook omver zijn gehaald. Tijd dus om de Gendarmerie te bellen. Die komt meteen en zoekt ook nog
even mee, echter zonder resultaat. We balen ervan, want hoe kom je zo snel aan een ander bord? Op ons terras is dat het gesprek van de middag, totdat een van de gasten zegt: “Ik ga wel even zoeken. Als ik fluit, heb ik hem”. Als er vlak daarna gefloten wordt, denken we dat het een grap is. Maar nee, D. heeft het bord midden in het weiland gevonden.
Voor nood staat ie nu in de plantenbak, het bord dus. En D. heeft een drankje dik verdiend.
Steevast ieder jaar, tussen half juli en half augustus, zijn het de Nederlandse tieners die dit soort geintjes uithalen. Ik heb het lawaai ook wel gehoord, om half 4 ’s nachts, maar had niet het benul mijn bed uit te gaan. ( Waarschijnlijk maar goed ook, tegen een groep begin je toch niks). We vragen ons wel af, of die tieners ook ouders hebben en wat die ouders verstaan
onder opvoeding. Dat je wilt dat je kinderen het naar hun zin hebben, kan ik snappen. Maar dat vernielzucht dan ook is toegestaan, dat gaat mij boven de pet. Vroeger was alles beter, dat zeg je als je ouder wordt. Maar in dit gevcal is dat ook zo: na middernacht thuiskomen, dat hoefde ik tot mijn achttiende niet te proberen.
Over normen en waarden kun je uren discussiëren. Wat te denken van een volgend mailbericht:
onderwerp:info
mvrg plus naam en adres
De bedoeling is dat ik informatie over onze camping stuur.Van zo’n bericht staan al mijn haren recht overeind en ik heb dan ook per omgaande gereageerd: Op het moment dat u een fatsoenlijke mail kunt schrijven, hoor ik
het wel. Nooit meer iets van gehoord, natuurlijk.
Of deze: Hallo luitjes, we willen er ff met zijn 2tjes tussenuit. Heb je een plekkie voor ons? Groetjes. Ik herinner me niet dat ik met die personen in de klas heb
gezeten…
Dit zijn natuurlijk mooie verhalen op het terras en af en toe halen gasten daar dan weer een grap mee uit,zoals met onderstaande mails.
goedenmiddag bedoel ik. bij deze wilde ik wat info omtrend het reserveren voor jullie camping niet meer voor dit jaar maar volgend jaar. hebben echt wel intresse en mijn vraag luid dan ook hoever en beste om een plekje te hebben
kunnen we reseveren. is dat januari ik hoor het graag even van u. met een vrg.
Da’s grappig, die heeft een computer zonder hoofdletters en punten en er zit geen spellingscontrole op…
En dan deze:
We hebben een aantal vraagjes m.b.t. jullie camping.
Kun je bij jullie ook terecht zonder te reserveren? Hoe groot zijn de plekken gemiddeld? Hoe is de weg naar de camping vanuit Nederland. Heb je nog smalle, bergachtige weggetjes of is de
aanbevolen route goed te doen met een caravan (ook als je er voor het eerst meerijdt). Zijn er voldoende wandelmogelijkheden in de buurt, ook wat vlakkere/lichtere wandelingen? Ook vanaf de camping? Hoe is het weer bij jullie? Zijn de
avonden/nachten koeler? Welke temperatuur gemiddeld ’s nachts? Hebben jullie 6 ampère of ook meer? Hebben jullie een Droger en een wasmachine? Hebben jullie wifi? Kun je je eigen laptop meenemen (zodat we indien nodig contact kunnen houden met thuisfront: kinderen/ouders) Zijn er ook nog half zon/half schaduw plekken of zonnige plekken en zijn ze afgescheiden?
Ik verwijs naar de website, waar alles te vinden is en vraag mezelf ondertussen af: wie o wie van onze gasten heeft een gezellig avondje gehad, met het bedenken van deze mail?
En soms zit ik achter mijn computer zelf te grinniken. Krijg ik bijvoorbeeld een mail van iemand ( echte namen noem ik niet) zeg maar van een meneer Pimpelaar, die als huisadres heeft de Jeneverlaan in Schiedam en dan begint het mailadres ook nog met drankenhandel. Ik dacht dat ik gefopt werd, maar nee, alles was correct en het waren ook nog eens sympathieke mensen..Schijn bedriegt, soms.
Deze is ook leuk: naar aanleiding van de vorige column probeert iemand een plek te reserveren, in de drukste periode van het jaar. Ze schrijft eronder: PS: We zijn leuk. Dat kan natuurlijk niet meer stuk, ik ga op zoek naar een oplossing.
Maar de mooiste ervaring komt net binnen. We hebben een echte kok op het terrein gehad en alle avonden at hij mee, met zijn vrouw. Dat zo iemand me complimenten geeft over mijn kookkunst, dat is natuurlijk hartstikke fijn. Maar dat hij een recept van me op zijn menukaart zet….De komende weken loop ik echt naast mijn schoenen van verwaandheid!
Plat Mediterranee à la Jacqueline
(Stoof van 3 soorten vlees (lam, kip en merguez) en 7 soorten groenten)
met gekruide
couscous
In de zomermaanden loopt er in Die van alles rond, niet
alleen keurige toeristen, maar ook
zwervers, baldadige tieners en vandalen. Zij laten soms een spoor van
vernieling achter: planten uit de bakken
gerukt, containers in de fik gestoken, verkeersborden omver getrokken
enzovoort. Vaak ontspringen wij de dans, maar een enkele keer zijn wij ook de klos.
Ons naambord bij de ingang is voor veel gasten een
herkenningspunt, dus zij merken het als eerste dat ie weg is: de een na de
ander gaat ons “gat in de muur” voorbij en stuitert bij de buren het erf
op…Stomverwonderd bekijken we het: bord weg, nergens te bekennen. Rien en ik
rijden de hele wijk rond, kijken over alle muurtjes en in alle sloten, maar het
ding is nergens te vinden. Wel zien we dat alle verkeersborden ook omver zijn
gehaald. Tijd dus om de Gendarmerie te bellen. Die komt meteen en zoekt ook nog
even mee, echter zonder resultaat. We balen ervan, want hoe kom je zo snel aan
een ander bord? Op ons terras is
dat het gesprek van de middag, totdat
een van de gasten zegt: “Ik ga wel even zoeken. Als ik fluit, heb ik hem”. Als er vlak daarna gefloten wordt, denken we
dat het een grap is. Maar nee, D. heeft het bord midden in weiland gevonden.
Voor nood staat ie nu in de plantenbak, het bord dus. En D. heeft een drankje
dik verdiend.
Steevast ieder jaar, tussen half juli en half augustus, zijn
het de Nederlandse tieners die dit soort geintjes uithalen. Ik heb het lawaai
ook wel gehoord, om half 4 ’s nachts, maar had niet het benul mijn bed uit te
gaan. ( Waarschijnlijk maar goed ook, tegen een groep begin je toch niks). We
vragen ons wel af, of die tieners ook ouders hebben en wat die ouders verstaan
onder opvoeding. Dat je wilt dat je
kinderen het naar hun zin hebben, kan ik snappen. Maar dat vernielzucht dan ook
is toegestaan, dat gaat mij boven de pet. Vroeger was alles beter, dat zeg je
als je ouder wordt. Na middernacht thuiskomen, dat hoefde ik tot mijn
achttiende niet te proberen.
Over normen en waarden kun je uren discussiëren. Wat te
denken van een volgend mailbericht:
onderwerp:info
mvrg plus naam en adres
De bedoeling is dat ik informatie over onze camping stuur.
Van zo’n bericht staan al mijn haren recht overeind en ik heb dan ook
teruggemaild: Op het moment dat u een fatsoenlijke mail kunt schrijven, hoor ik
het wel. Nooit meer iets van gehoord, natuurlijk.
Of deze: Hallo
luitjes, we willen er ff met zijn 2tjes tussenuit. Heb je een plekkie voor ons?
Groetjes. Ik herinner me niet dat ik met die personen in de klas heb
gezeten…
Dit zijn natuurlijk
mooie verhalen op het terras en af en toe halen gasten een grap met me
uit, zoals met onderstaande mails.
goedenmiddag bedoel ik.
bij deze wilde ik wat info omtrend het reserveren voor jullie
camping niet meer voor dit jaar maar volgend jaar. hebben echt wel
intresse en mijn vraag luid dan ook hoever en beste om een plekje te hebben
kunnen we reseveren. is dat januari ik hoor het graag even van u. met een vrg. Da’s grappig, die heeft een computer zonder hoofdletters en
punten en er zit geen spellingscontrole op…
En dan deze:
We hebben een aantal
vraagjes m.b.t. jullie camping.
Kun je bij jullie ook
terecht zonder te reserveren? Hoe groot zijn de plekken
gemiddeld?
Hoe is de weg naar de
camping vanuit Nederland. Heb je nog smalle, bergachtige weggetjes of is de
aanbevolen route goed te doen met een caravan (ook als je er voor het eerst
meerijdt).
Zijn er voldoende wandelmogelijkheden in de
buurt, ook wat vlakkere/lichtere wandelingen? Ook vanaf de camping? Hoe is het weer bij jullie? Zijn de
avonden/nachten koeler? Welke temperatuur gemiddeld ’s nachts? Hebben jullie 6 ampère of ook meer? Hebben jullie
een Droger en een wasmachine? Hebben jullie wifi? Kun je je eigen laptop
meenemen (zodat we indien nodig contact kunnen houden met thuisfront:
kinderen/ouders) Zijn er ook nog half zon/half schaduw plekken of zonnige
plekken en zijn ze afgescheiden?
Ik verwijs naar de website, waar alles te vinden is en vraag
mezelf ondertussen af: wie o wie
van onze gasten heeft een gezellig avondje gehad, met het
bedenken van deze mail?
En soms zit ik achter mijn computer echt te grinniken. Krijg
ik bijvoorbeeld een mail van iemand ( echte namen noem ik niet) zeg maar van een meneer Pimpelaar, die als
huisadres heeft de Jeneverlaan in Schiedam en dan begint het mailadres ook nog met drankenhandel. Ik
dacht dat ik gefopt werd, maar nee, alles was correct en het waren ook nog eens
hele sympathieke mensen..Schijn bedriegt, soms.
Deze is ook leuk: naar aanleiding van de vorige column
probeert iemand een plek te reserveren, in de drukste periode van het jaar. Ze
schrijft eronder: PS: We zijn leuk!
Dat kan natuurlijk niet meer stuk, ik ga op zoek naar een
oplossing.
Maar de mooiste ervaring komt net binnen.
We hebben een echte kok op het terrein gehad en alle avonden
at hij mee, met zijn vrouw. Dat zo iemand me complimenten geeft over mijn
kookkunst, dat is natuurlijk hartstikke fijn. Maar dat hij een recept van me op
zijn menukaart zet….De komende weken loop ik naast mijn schoenen van
verwaandheid!
Plat Mediterranee à la Jacqueline
(Stoof van 3 soorten vlees (lam, kip en merguez) en 7 soorten groenten)
met gekruide
couscous
