Alternatieven in de Drôme

Regelmatig vragen gasten mij waarom er zoveel “zwervers” in Die zijn. Men doelt dan vooral op de
grote groep alternatief geklede mensen. Toen we in 2001 hier kwamen wonen, zagen we veel echte zwervers zoals daklozen,
bedelaars en verslaafden. Dat was best ergerlijk, omdat ze bijvoorbeeld hun behoeften overal deden, je lastig vielen bij het boodschappen doen en vooral ’snachts luidruchtig ruzie maakten. Dat ze niet volgens de laatste mode gekleed waren, spreekt vanzelf…

Ze kwamen in grote getale naar Die omdat het toenmalige, vrijwel communistische  gemeentebestuur hen in de  watten legde met allerlei voorzieningen.Inmiddels zijn er diverse ontmoedigingsmaatregelen getroffen en die hebben hun uitwerking niet gemist.

Door dat linkse bestuur ( da’s geen veroordeling..) werd er ook een klimaat geschapen waarin kunstenaars goed konden gedijen.  In een oude cementfabriek werd een culturele vereniging gevestigd waar ze konden werken, hun producten mochten verkopen en cursussen konden geven. Zo zit daar een pottenbakster die uitsluitend kippen van klei maakt…je moet er maar opkomen.

Maar ook in het stadje Die zelf zitten nogal wat kunstenaars. Er is door het Office de Tourisme een hele route uitgezet langs de verschillende ateliers en galerietjes. Men vindt er zelfgemaakte kleding, tassen, bijouterie en aardewerk. En net als in Nederland zien kunstenaars er nog al eens alternatief uit…

Ieder jaar wordt de brochure van het Office de Tourisme door mij vertaald. Dit jaar stond er o.a. Veel bewoners in de regio Diois leven dicht bij de natuur. Ze zijn bezorgd om het milieu en leven in een ander ritme. Mede daarom hebben ze zich al in een vroeg stadium gericht op biologische en duurzame productie. Het is een van de belangrijkste gebieden in Frankrijk op dat gebied.

Daarbij gaat het  niet alleen om de verbouw van biologische groenten, maar ook om kruiden, zowel voor de keuken als voor medicinaal gebruik. Het is ook nog eens een mooi gezicht,  de velden vol paarse lavendel, lila- gekleurde tijm en de gele zonnebloemen.

Het alternatieve zie je in alles terug. Op de markt, in de supermarkt, overal vind je biologische producten in de schappen.
Er is pasgeleden zelfs een grote biologische supermarkt geopend. Het is bijzonder om te zien dat veel van die “biomensen” zich ook alternatief kleden: rastahaar, prachtige hoofddoeken, zwabberbroeken, lange rokken…persoonlijk vind ik het mooi om te zien, al zal ik er zelf nooit zo bij lopen.

Ook bijzonder is het feit dat de bewoners van deze regio niet vast verbonden zijn aan een baan. Toen we hier kwamen wonen, konden we de tafels en stoelen van een patatzaak overnemen. De eigenaar had er na 20 jaar genoeg van en ging een kledingzaak beginnen. De geslaagde bloemist stopte er ook mee, verbouwde eigenhandig een boerenschuur  en opende daarin een alternatief restaurant “Un air de famille”. Met onze buurtjes hebben we er gegeten. Op een bord stond het menu geschreven: 5 soorten voorgerechten, 5 hoofdgerechten, 5 desserts. Het waren vrijwel allemaal producten uit de Drôme: lamsvlees, pintade ( een kruising tussen een kip en een kalkoen), forel uit de rivier. Bij het buffet stond de eigenaresse al te wachten: je kon aanwijzen wat je hebben wilde en dat kreeg je dan op je bord. Bij het nagerecht vroeg ik om een kleine portie: Wil je het delen met twee?,vroeg ze. Ja, dat wilde ik wel. En meteen zette ze er 2 lepels in…

Al die alternatieven in de Drôme…ik waardeer het wel..

PS. De volgende keer weer een recept….

Read Full Post »

Oud en Nieuw

Van Oud naar Nieuw.

Ja, ik weet wel dat het mei is en niet eind december. Toch gaat deze column over oud en nieuw.

 

Het einde

Ruim 6,5 jaar schreef ik iedere twee weken een column op Vitaal. Zelfs tijdens vakanties of verblijf in Nederland sloeg ik het niet over, zo genoot ik van het schrijven.

Het was een cadeautje dat zoveel mensen er van genoten, dat er zo vaak onder een column of zelfs privé leuke reacties binnen kwamen. Af en toe schopte ik iemand –meestal- onbedoeld voor de schenen. Op een oproep om wat fatsoenlijker met elkaar om te gaan bijvoorbeeld volgden  -van volstrekt onbekenden-  apert onfatsoenlijke reacties. Een tijdje ook ben ik achtervolgd door een overspannen geest, die haar gal moest spugen. Maar als iemand die ik helemaal niet ken een mailtje stuurt met de vraag: “Waar blijft je column, want die lees ik zo graag?”, dan is die enkele kritische noot heel snel vergeten. En dus bleef ik doorgaan, tot het bittere eind.

Want het einde van mijn column op Vitaal is gekomen, simpelweg omdat de toekomst van deze site al een hele tijd onduidelijk is. Als dank voor bewezen diensten heeft de hoofdredacteur een weblog voor mij ontworpen en dit is de eerste bijdrage.

 

En een nieuw begin.

Voor een deel ga ik op de oude voet verder: schrijven over hoe het leven in Frankrijk is, over verschillen en overeenkomsten met Nederland, over de ervaringen als campingboer enzovoort. Nieuw is dat ik af en toe een van de favoriete recepten van de table d’hôte ga toevoegen ( bij voorkeur dingen die niet op Internet te vinden zijn). Ik heb er weer zin in, vooral omdat de verhalen hier altijd voor het oprapen liggen.

Ed en Thea zijn de eerste vrijwilligers dit jaar. Hij is leraar aan een hoveniersschool geweest en zijn kennis brengt hij al enige bij ons in de praktijk. In maart 2003 hebben we 2300 ministruiken geplant, maar dat zijn nu hele bossen geworden. Ed snoeit alles vakkundig en Thea loopt er achteraan, die verzamelt de takken. Maar ze is beslist geen takkewijf . Even opgezocht: Takke– doet hier dienst als versterkend voorvoegsel. Wijf kan al als scheldwoord worden gebruikt, maar takkewijf is nog een graadje erger.

Nou, dat verdient ze niet, want behalve dat we met elkaar heel hard werken, hebben we ook heel veel plezier.

 

Oud en Nieuw

Zo hebben we een heel gesprek over oude en nieuwe auto’s. In 2010 vonden we het verstandig om Riens auto –voor de lange afstanden- te vervangen. Het was niet de bedoeling ook  mijn oudje in te ruilen, maar die dacht daar anders over. Deze auto was echter nog heilig vergeleken met “de motor op wielen” waar we in onze studententijd mee begonnen. Voor  300,- gulden kochten we hem, om na 3 maanden nog 60 gulden aan sloopwaarde terug te krijgen. Met vakantiewerk spaarden we een volgend barrel bij elkaar. Toen die het begaf, gingen we naar een echte garage, om daar – als arme studenten- verschrikkelijk opgelicht te worden. Het was dubbel erg, want we leenden geld van een vriend om het te kunnen bekostigen. Een paar zigeunerachtige types wilden het ding wel overnemen, op voorwaarde dat ze een auto van zichzelf mochten inruilen. Toen hadden we ineens een oldtimer met echt parket: de vloer was zo verrot, dat die met hout verstevigd was. Een controle door de politie kon Rien net op tijd voorkomen door bijna over de tenen van de agent te rijden. Een vriendje hielp ons er weer vanaf en we kochten een redelijke Renault 4. We hadden hem een week, toen Rien door gladheid op een spiksplinternieuwe auto botste. Die nieuwe auto had voor 3000 gulden schade, wij voor 25…

Een jaar later moest er voor zijn nieuwe baan een betere auto komen. Op de vraag naar onze inruilwaarde antwoordde de garagehouder: Je mag blij zijn dat je niet aangehouden bent op weg hier naar toe…..

Vanaf dat moment ging het beter met de auto’s en dankzij de Franse overheid hebben we nu voor het eerst in ons leven allebei een nieuwe: Rien de gezinsauto, ik de vuilniswagen…

Ed en Thea hebben soortgelijke ervaringen met auto’s. Het leukste verhaal is wel die van hun zoon: met zijn net behaalde rijbewijs voor het eerst achter het stuur en helemaal onder de indruk van een mooi meisje. Op de fiets kun je dan wel even achterom kijken, maar met de auto? Die was total loss..

Provençaalse courgettesoep Ingrediënten: -plm. 750 gram courgette -1 liter runderbouillon                     -1 teen knoflook ( of iets meer..) -1 handvol broodkruimels -100 gram geraspte kaas -evt. Peper en zout Bereiding Snijdt de courgettes in stukken van 5 cm. Kook ze in de bouillon met de knoflook gaar. Pureer de groente en doe terug in de bouillon Voeg de broodkruimels toe Doe de kaas pas vlak voor het opdienen erbij. Even proeven, peper en zout naar smaak toevoegen. Eet smakelijk!

Read Full Post »